Skończyłem szkołę. Dostałem dyplom i teraz jest czas na to by wprowadzić zdobytą wiedzę w życie.
Tak widzę dwanaście kroków. Tak jakby koniec szkoły i poczatek dorosłego życia, a dwunasty krok jest dopiero początkiem a nie końcem, jak mi się wydawało na początku mojej podróży. Uwielbiam ten krok, pomimo tego, że moje przebudzenie duchowe było bolesne, pełne cierpienia i połączyło mnie z rozpaczą mojego dzieciństwa, która czułem w różnych miejscach mojego ciała.
Główny powód dla którego uwielbiam ten krok to niesienie posłania tym dorosłym dzieciom, które jeszcze cierpią i to jest służba, która pełnię w kilku rolach w różnych miejscach. Służba stała się nieodłączną częścią mojego zdrowienia i nie wyobrażam sobie mojego programu bez jakiejś formy zaangażowania w służbę w zgodzie z tradycjami, które uczą mnie jak żyć w świecie między ludźmi. Moja ulubiona tradycja, jest tradycja piąta, i w jej duchu staram się pełnić różne służby, których się podjąłem odkąd zacząłem brać udział w mityngach i odnalezienia wspólnoty.
Służba pomaga mi mierzyć się z wieloma cechami DDA i z dnia na dzień, integrować je i używać tej wiedzy do osobistego rozwoju. Służba pomaga mi też poznawać ludzi z różnych kultur, krajów i środowisk. Powoli nawiązuje więcej zdrowych znajomości i uczę się jak wygląda zdrowa komunikacja i rozwiązywanie problemów w grupie w duchu sumienia grupy, który jest bardzo ważny dla mnie i którego brakowało mi w moim rodzinnym domu. Poprzez służbę poznałem też kogoś specjalnego, z kim doświadczyłem, rzeczy o których istnieniu nie wiedziałem, nie wspominając już o tym by o nich marzyć.
Myślę, że na obecną chwilę, te doświadczenia odkąd dotarłem do kroku dwunastego, są czymś, czego nie wyobrażałem sobie na samym początku mojej drogi zdrowienia. I jak już wspomniałem, dla mnie dwunasty krok jest dopiero początkiem i nie mogę doczekać się tego co na mnie czeka na mojej osobistej ścieżce rozwoju.
Translation from the author:
I finished school. I got my diploma and now it is time to put the acquired knowledge into practice.
That’s how I see twelve steps. It is as if I finishing school and beginning adulthood, and the twelfth step is just the beginning, and only the beginning, of my journey. I love this step, despite the fact that my spiritual awakening was full of suffering and connected me with the despair of my childhood that I felt in different parts of my body.
Main reason why I adore the step is to carry the message to those adult children who still suffer, and it is a service I fulfil in various places. The service has become an inherent part of my recovery, and I can’t imagine my program without some form of engagement in the service that is aligned with traditions that teach me how to live in the world among people . My favorite tradition is tradition five and in its spirit, I try to do service in various roles that I have taken on since I started attending meetings and finding the fellowship.
Service helps me deal with many of the ACA's Laundry Traits and, day by day, integrate them and use the knowledge for my personal development. Service also helps me meet people from different cultures, countries and backgrounds. Slowly, I'm making more healthy relationships and I'm learning what healthy communication and problem-solving in the spirit of group conscience looks like, which is important for me and which I never had in my family home. Through service I also got to meet someone special with whom I experienced things I didn't know existed, not to mention dreaming about them.
I think that for the time being these experiences I’ve had so far are something I never imagined at the start of my recovery journey. And as I mentioned, the twelfth step is just the beginning for me and I can't wait to see what awaits me on my personal path of growth.